Nomadowanie w Namibii

[Pixi]

Namibijskie znaki drogowe :

Uwaga slonie przebiegające truchtem




Uwaga, nisko przelatujące antylopy



Uwaga, maszerujące przez drogą guźdźce



Uwaga, koniec asfaltu



Uwaga, krokodyle, zakaz kąpieli



Jedziemy między Erongo a Spitzkuppe, niestety nie możemy zostać tu na dłużej, urlop nie jest z gumy.
Szukamy zapowiadanego kampingu, noc zapada, przez pomyłkę zapuszczamy się na drogę trudno przejezdną a prowadzącą do punktu wymarszu na wspinaczkę w górę. Nawracamy przy świetle latarek i trafiamy na właściwy teren pola namiotowego, utrzymywanego przez tybylców, malutki domek recepcji pomalowany jest w lokalne rysunki, stanowiska na namioty wśród skał, stanowiących naturalne stoły i siedziska, oczywiście jest braai. Toaleta malutka, styl: szkielet drewniany, ścianki z plecionych liści palmy i podobny shower - bush, pociągasz za sznurek i leci woda, leci ale dosyć zimna i mało, bo zbiornik jest prawie pusty, tu nie ma źródła ani rzeki.









Z Usakos jest asfaltowa, wygodna szosa do Swakopmund, wjeżdżając, jeszcze mamy słońce ale już widać na co się zanosi; tutejszy region znany jest z gęstych mgieł, niskich chmur nadchodzących nagle od morza. Pierwsze zakupy w wielkim supermarkiecie, przede wszystkim piwo i wino, bo dziś jest piątek, a jutro ani pojutrze już nie sprzedadzą.

Na weekend zostajemy w Swakopmund, jest tu wiele hoteli, restauracji, kawiarenek, sklepów i markietów. Miasto ma szerokie ulice, prawdziwie miejską zabudowę, bardzo sympatyczny park i deptak nadmorski z barami i knajpkami, w tym jedną w starym statku, latarnię morską i akwarium, warte zwiedzania, szczególnie w godzinach karmienia żarłocznych ryb.











Znajdujemy pokój w hotelu tuż przy plaży, oczywiście pogoda nie jest do plażowania, ledwo można wytrzymać spacer w porywistym wietrze przy drobnym kapuśniaczku wzdłuż spienionego morza.