Nomadowanie w Namibii

[Pixi]

Tym razem na skrzyżowaniu Khorixas – Torra Bay, wybieramy kierunek wschodni aby dojechać do Twyfelfontein z rysunkami na skałach. Nasza droga do Twyfelfontein  jest, o dziwo! oznakowana tabliczkami, kamping Aba Huab też. Teren nad rzeką Huab jest olbrzymi, można sobie pogrymasić i wybierać miejsca, są kamienne stoły ale brak siedzeń, kamienne stanowiska na ogniska, dość ciasne toalety ale gorąca woda w prysznicach. Są też skromne domki na podestach, kryte liśćmi palmowymi. W nocy oglądamy Oriona, jeszcze niewidocznego na północnej półkuli w tym czasie.



Rano przez przypadek odkrywamy, że te wydłużone kamienie z kręgu na ognisko wydają różne dźwięki przy uderzaniu, można wygrać nawet prostą melodyjkę. Naszym odkryciem żywo interesuje się grupa robotników, pracujących obok przy konstrukcji szałasów i zaraz robią orkiestrę.
Rezerwat z rysunkami wyrytymi na płaskich, czerwonawych piaskowcowych skałach jest niedaleko. Zwiedzanie płatne z oprowadzaniem, jest pawilon muzealny, trasy krótsze i dłuższe zależnie od życzenia. Rysunki wyryto na skałach jakimś ostrym narzędziem, przedstawiają tutejsze zwierzęta, sceny z polowania a nawet stylizowaną mapę okolicznego terenu ze źródłami wody, zadziwiają prymitywnym realizmem. Pochodzą z około 4 – 2 tysięcy lat przed naszą erą.





W drodze powrotnej z rezerwatu interesuje się nami stado małp ale trzymają się z daleka, potem na drogę wyskakuje nagle kilka antylop impala. Niedaleko, na zachód od Khorixas znajduje się rezerwat Skamieniałych Drzew, miejscowy oficjalny przewodnik oprowadza po terenie pełnym powalonych, grubych pni, niektóre mają do 30 m długości. Przed wejściem, rzędy straganów należących do rodzin tychże przewodników, oferują minerały, naszyjniki i skórzane ludowe laleczki.







Wjeżdżamy do Khorixas po zaopatrzenie. To jak na lokalne warunki, duże i rozległe miasto, jest stacja paliw, markiet, sklepiki i baza noclegowa tylko atmosfera jakaś zimna, nieprzyjemna, nawet nie mamy ochoty aby skoczyć na piwo!

Za 115 km drogą C35 jest Uis Mine, miasteczko o nowoczesnym wyglądzie, ulice wyasfaltowane, bar, restauracje, take-way, na środku stacja paliw, czysto i przyjemnie, są tabliczki zakazujące żebractwa. Zaraz za miastem z drogi do Omaruru skręcamy na południe na Usakos, aby dojechać na skróty do Swakopmund, ponieważ drogę wzdłuż wybrzeża już znamy z poprzedniej podróży.