Καλό ταξίδι (dobra podróż) po Peloponezie

[Pixi]

Miło mi służyć za przewodnika choćby wirtualnego.  Jedziemy dalej ...

Po posiłku jedziemy dalej. Przystanek – plaża z widokiem na cel dalszej podróży - Koroni.



Koroni położone jest na wschodnim brzegu tego zachodniego „palca” Peloponezu, niejako na przeciw Methoni, dzieli je niecałe 40 km szosy. To tradycyjne bardzo malownicze, kolorowe miasteczko o wąskich uliczkach zygzagujących po stromym zboczu. Niegdyś wystarczających dla ruchu osiołkowego ale obecnie auta ledwo przeciskają się między domami, każda mijanka wymaga cierpliwości.







Koroni to antyczne miasto, w IV w. było w posiadaniu Bizantyjczykow, w XIII wieku zawładnęli nim Wenecjanie, w 1500 roku zdobyli Turcy Osmańscy, potem znowu Wenecjanie w końcu XVII w., po nich znowu Turcy. W początku XIX w. zdobyli je Francuzi i oddali Grekom.

Na wysokim cyplu znajduje się ... cytadela. Parkujemy przy porcie blisko twierdzy i zaczynamy „wspinanie” się po schodach uliczki do jej bramy.





Obronne mury z basztami obiegają cały półwysep. Tutaj, w przeciwienstwie do odwiedzanych poprzednio Pylos i Methoni, gdzie teren twierdzy wzięli w posiadanie tylko turyści i nieokiełzana roślinność, znajdujemy uliczki, przy nich zamieszkałe domki, sady i ogródki, oliwne gaje.

Znaczną część terenu zajmuje klasztor żeński. Kwitnące na czerwono drzewka bougenvillie na tle szarych murów i biało tynkowanych kopuł nadają zespołowi bardzo bizantyjski, grecki charakter. Wokół głównego kościoła św. Jana Chrzciciela jest kilka mniejszych kościółków, obok zabudowania klasztorne. Wszystkie świetnie utrzymane w kwiatach i zieleni.







W głębi jedyna ruina to pozostałość 8-bocznej, masywnej wieży z okresu tureckiego. Można na nią wejść po schodkach i popatrzeć na panoramę miasta, twierdzy, na morze.



Poza klasztorem jest mały kościółek, to zaledwie fragment nawy z 3-nawowej bazyliki św. Sofii z VIII w. Obok leżą ocalałe z niej kolmny.



Na terenie twierdzy jest  duży kościół św. Charalambosa z 2 poł. XVII, w okresie panowania tureckiego został zamieniony na meczet, świadczy o tym dziwna forma jego wieży.

Obchodzimy cytadelę wzdłuż murów, z wysokości poszczególnych bastionów spoglądamy na morze w dole. Niektóre z nich są w trakcie odbudowy. Na cydatelę jest też drugie wejście, od południa cypla.









Wracając staramy się zejść spod bramy prosto na bulwar nadmorski. Są ścieżki ale kończą się ostrą skarpą i zasiekami z gałęzi aby zapewne zagrodzić drogę takim śmiałkom jak my. Niemniej, udaje nam się zejść, choć z pewnymi trudnościami i częściowo na czworakach. Odradzam jednak taką drogę.

Jeszcze kilka obrazków z Koroni.









Ten najważniejszy sklep ... z winem....



Gdy jedni zwiedzają, inni sjestują.