Barok i piramidy - Mexico 1985

[Pixi]

Rano powrót do Mexico City i popołudniu przemieszczamy się całą grupą nocnym autobusem do Oaxaca. Nocna jazda robi się atrakcyjniejsza około północy; zaczęły się góry, droga prowadzi to w dół to pod górę i ma chyba tysiąc zakrętów. Spać już nie można, bo jedziemy szybko i rzuca nas to w prawo to w lewo i słychać jak te konie mechaniczne drepczą pod podłogą autobusu. W światłach reflektorów widać słynne z obrazków, patykowate, wysokie kaktusy.

Rano instalujemy się w hotelu i idziemy na krótki spacer po mieście.



Potem  jedziemy autobusem na wzgórze Monte Alban z zespołem budowli powstałych około 2500 lat temu i stopniowo rozbudowywanych aż do VII wieku kiedy to obiekt został opuszczony z nieznanych dotąd powodów. Szczyt wzgórza górującego na 400 m nad miastem został spłaszczony, na nim wzniesiono kilkanaście budowli - wielkie piramidalne platformy na prostokątnych planach dostępne poprzez szeregi schodów. Służyły do ceremonii religijnych. Jedna uważana jest za pałac, inna ustawiona dziwnie ukośnie najprawdopodobniej była obserwatorium astronomicznym. Domy mieszkańców znajdowały się poniżej.





Z wysokich piramid-świątyń pozostały połowiczne ruiny, kilka stelli z nieco zatartym reliefem; najciekwasze znaleziska powędrowały do muzem. Może nie jest to najciekawszy obiekt ale warty spojrzenia ze względu na swój ogrom i ciekawostkę, wszystkie budowle są orientowane według osi wschód – zachód (jak nasze chrześcijańskie świątynie w pewnym okresie).





Z większym zainteresowaniem zagłębiamy się w straganowe alejki bazaru z niezliczoną ilością wyrobów rękodzielniczych.
Mamy też okazję zerknąć na tutejsze obyczaje; w jednym z kościołów właśnie kończy się obrzęd podgrzebowy. Trumna obita  granatowym aksamitem, nikt nie nosi żałoby, ubrania kolorowe, normalne, wszyscy trzymają białe wiązanki kwiatów, orkiestra dęta rżnie na całego, ktoś trzyma w ręku butelkę alkoholu, twarze uśmiechnięte... Wychodzą z kościoła w szyku wolnym, orkiestra rżnie, że aż uszy puchną.