Barok i piramidy - Mexico 1985

[Pixi]

Ten reportaż powstał niejako « z fundacji Coronavirusa ». Przymusowe pozostanie w domu, nagłe wyhamowanie codziennego rytmu życia sprzyja przemyśleniom i grzebaniu w domowym archiwum. U mnie - w tym fotograficznym.

Wyjazd był organizowany przez pewną organizację francuską dla młodzieży (pełnoletniej), częściowo organizowany: zaplanowana trasa, rezerwowane przeloty i pierwszy hotel w Mexico City, jeszcze jakieś po drodze, resztę załatwiała na bieżąco kierowniczka z pomocą uczestników. Wypełnienie dnia należało do uczestników... samodzielne wycieczki lub w grupach w kilka osób, posiłki według własnych upodobań i kieszeni, czasem wspólne a spotykaliśmy się wieczorami na noclegi, chyba że program wymagał wspólnego przemieszczania się.



Początek sierpnia : wylot z Paryża do USA, do Dallas, po paru godzinach inny lot do stolicy Meksyku. Wieczorem zakwaterowanie w skromnym hotelu w Mexico City. Nasza grupa liczyła 18 osób (z kierowniczką).

Nazajutrz budzimy się w ciemnym pokoju, trochę czasu zajmuje odnalezienie się w czasie, wreszcie zgadzamy się że jest 7.45. Pierwsza czynność, skok do banku naprzeciwko, wymiana dolarów na peso, kurs korzystny. Grupa rozchodzi się grupkami.

Spacerujemy na plac Zocalo ogladając po drodze barokowe kościoły. Przysiadamy na ławce, przed nami przysadzista barokowa dwuwieżowa fasada katedry, obok kościół Sagrario o wiele zgrabniejszy z bogato rzeźbioną fasadą a po prawej długi czerwono-żółty pałac. Katedra w śródku jest o wiele ładniejsza; skromny przejrzysty barok, jedynie ołtarze okapują złoceniami ale brak europejskiego ornamentalizmu; spadających pulchnych aniołków czy obfitych kiści winorośli.





Robimy mały spacer po okolicznych ulicach, wszędzie pełno barokowych kościołów z kopułami przeważnie z mozaikami. Dołem sklepiki i liczne stragany.


Pojechaliśmy metrem, potem autobusem, do pływających ogrodów Xochimilco. Po ½ godziny już pływamy kolorową barką po systemie kanałów między wyspami-tratwami; na nich ogrody i poletka  z uprawami wszelakimi a nawet domami. 





Wieczorny posiłek jemy wspólnie w Mercado San Camilito, olbrzymiej hali podzielonej niskimi murkami na poszczególne kwatery a w nich restauracje, z boku bary na szybkie posiłki. Menu prawie wszędzie podobne, do wyboru tylko wymiary stołów, krzesła lub fotele.