Polskie uzdrowiska

[Jinks]

Inowrocław miasto na soli

Trochę z historii miasta na początek ( z Wikipedii):
- 1185 pierwsza wzmianka o grodzie pochodząca z dokumentu księcia Leszka Bolesławica,
- 1321 w farze św. Mikołaja podpisanie aktu - Krzyżacy zwracają Polsce Pomorze zachodnie,
- 1327 bezpośredni nadzór nad miastem sprawuje Władysław Łokietek,
- 1332 na Kujawy napadają Krzyżacy i okupują je przez pięć kolejnych lat,
- 1343 traktat kaliski – Kujawy znowu wracają do Polski,
- 1431 miasto niszczą Krzyżacy,
- 1450 król Kazimierz Jagiellończyk odnawia prawa miejskie Inowrocławia,
- 1655 pierwszy najazd szwedzki,
- 1704 drugi najazd szwedzki,
- 1720 nazwa Inowrocław wchodzi do powszechnego użytku,
- 1772 Inowrocław trafia pod zabór pruski,
- 1807 Inowrocław trafia do Księstwa Warszawskiego,
- 1860 w Szymborzu (obecnie części Inowrocławia) przychodzi na świat Jan Kasprowicz,
- 1875 początki uzdrowiska,
- 1919 wyzwolenie miasta – powrót Inowrocławia do Polski,
- 1925 rozbudowa uzdrowiska solankowego,
- 1945 wyzwolenie miasta po II wojnie światowej,
- 2008 patronką miasta zostaje św. Królowa Jadwiga.

Zatem pierwszą informację o dochodach ze słonych kąpieli zawiera przywilej nadany przez króla Kazimierza Jagiellończyka w 1450 r.
A uzdrowisko solankowe postało w roku 1875, kiedy to uruchomiono tzw. „Solanki Inowrocławskie spółka akcyjna”.

Założycielem ich był w 1876 r. dr praw Zygmunt Wilkoński, którego pomnik znajduje się w Parku Solankowym.


Rozpoczęła się przemysłowa eksploatacja pokładów soli kamiennej i solanki.
Już rok później ruszył pierwszy zakład kąpielowy z 14 wannami do kąpieli solankowych, a później zakład kąpieli borowinowych.

W 1929 r. otwarto Zakład Przyrodoleczniczy z wziewalnią.


Trzeba by tu powiedzieć, skąd się wzięła sól właśnie w Inowrocławiu.
Otóż pod Równiną Inowrocławską na głębokości 4500-6000 m zalega złoże soli jako pozostałość istniejącego tu przed 200 mln lat morza cechsztyńskiego, które pod obecnym centrum miasta zostało wypiętrzone w górę i powstało wzgórze wyrastające 10-20 m ponad Równinę Inowrocławską (ok. 90m n.p.m.). Z tego powodu Inowrocław został nazwany „Miastem na Soli”. Słup wysadu solnego o pojemności mierzonej w w mld. metrów sześciennych nakryty „czapą gipsową” ma przekrój elipsy o wymiarach około 1100  x 2500 m, zaś lustro soli zalega na głębokości 120-180 m. Ze względu na bezpieczeństwo miasta w latach 1986-91 zalano kopalnię. Zatopiono 140 km chodników i 1400 komór eksploatacyjnych (powstałych po wypłukaniu wody solą) o pięknej kolorystyce będącej efektem domieszek minerałów. Zużyto do tego celu około 20 mln metrów sześciennych odpadowego ługu po sodowego z Janikowskich Zakładów Sodowych i Inowrocławskich Zakładów Chemicznych.

Byłem na jednej z trzech inowrocławskich wystaw -  pokazującej kontrolowane zatapianie kopalni Solno.