Polskie uzdrowiska

[Jinks]

Po zalaniu kopalni i usunięciu w roku 1997 ostatniej wieży wyciągowej szybu „Solno 1”, dla potrzeb uzdrowiska, w tym tężni, solankę sprowadza się z kopalni w pobliskiej Górze, a borowinę spod Pakości.
A wszystko zaczęło się kręcić jak ruszył to dr Wilkoński.
W 1886 r. pobudowano łazienki dla dzieci, docelowo zamierzano leczyć choroby reumatyczne, kobiece i skórne.
Protektorat nad uzdrowiskiem przyjęła niemiecka para cesarska, co dodatkowo nadawało rangi i prestiżu.
Od 1915 r. w nowo otwartej pijalni wód mineralnych pojawiła się „Kujawianka” produkowana z miejscowego źródła kopalnianego.

W 1920 r. zbudowano pierwszą muszlę koncertową mniejsza od obecnej pochodzącej z lat 70. XX w.


Po II wojnie światowej powstały branżowe sanatoria:

„Energetyk” w 1966 r.,


„Budowlani” (obecnie „Modrzew”) w 1976 r., „Metalowiec” (obecnie „Oaza”) w 1980 r., 

„Kolejarz” (obecnie „Przy Tężni) w 1983 r.,


„Kombatant” (obecnie „Kujawiak”) w 1988 r. dobudowane do przedwojennego sanatorium z 1930 r. (obecnie „Solanki” Medical SPA)