Po Serbii wzdłuż Jorgovanej Doliny

[Pixi]

Po prawie 20 km mamy kolejny monastyr na trasie to Studenica, wymagający małego odskoku na 12 km na zachód w miejscowości Ušće. Zespól klasztorny otoczony jest kolistym, wysokim murem z dwoma bramami.





Obowiązujący „przyzwoity” strój wymagany jest bardzo rygorystycznie; mnisi pilnują. Panuje tu idealny porządek, porastająca wszędzie trawa jest idealnie przystrzyżona i soczyście zielona, mimo nasłonecznienia i temperatur godnych pełnego lata. Kilku mnichów przechadzających się niespiesznie i dostojnie nadaje miejscu świętobliwy nastrój. W średniowieczu był to największy i najbogatszy z serbskich monastyrów i wielki ośrodek ówczesnej kultury z obszerną biblioteką manuskryptów.



Powstał w 1190 r. z fundacji króla Stefana Uroša Niemanjić i jest to miejsce jego pochówku, gdyż w nim zakończył życie jako mnich Simeon. Zwarta bryła kościoła z białego marmuru błyszczy pod kopułą na wysokim bębnie, styl budowy świadczy o „szkole raszka”, zwracają uwagę „koronkowe” rzeźbiarskie obramowania okien. Zachodnią część budowli, tę ceglaną dobudowano później.







Obchodzimy budynek dookoła, podziwiamy te marmurowe, skomplikowane dekoracje o tematyce roślinno-zwierzęcej.









Potem wchodzimy do wnętrza i tu zaskoczenie ! Prawie wszystkie freski w kościele noszą ślady obtłukiwania młotkiem ? To przy odnowie w 1846 r. zdecydowano aby stare, XIII - wieczne, szczerniałe malowidła pokryć nowymi. Wytłuczone dziury miały ułatwić przyczepność warstwy podkładu z nowymi freskami, ale zrobiono to tak niedbale, że szybko wszystko co nowe odpadło. Teraz trwa powolna restauracja tych starych, pięknych fresków. Tylko wielka scena Ukrzyżowania namalowana  na wprost ołtarza pozostała oryginalna, ponieważ ma złocenia i ciemno-niebieskie tło z bardzo kosztownej farby. Zachowano je jako cenny „skarb”.

Drugi kościół, o mniejszych rozmiarach wybudował kolejny król, Milutin  na początku XIV w.; z  innego pozostał jedynie zarys murów a było jeszcze 5 innych w XVI w., biblioteka, szpital, liczne domy i pomieszczenia dla pielgrzymów, akwedukt... Niegdyś klasztor stanowił prawie „miasto”, stale zamieszkiwać w nim mogło 200 mnichów. Wspaniały, świetnie prosperujący klasztor zniszył najazd Turków w połowie XV w.





Teraz w części zabudowań klasztornych mnisi prowadzą hotel i motel dla gości i pielgrzymów. Nieco kosztowny jak dla nas.... Pozwalają nam rozbić namiot na łące za motelem przy boisku.