Bułgarska Stara Płanina – « misz-masz » przyrodniczo-folklorystyczny

[Pixi]

5 km od Etropole, koło wsi Ribarica położony jest Etropolski Monastyr Św.Trójcy. Droga prowadzi przez liściasty las i pnie się ostro w górę na Cerny Vrah. Wjeżdżamy na parking, dalszą drogę zagradza długi, typowy mur ogradzający zabudowania klasztorne z niewielką, skromną bramą gościnnie otwartą, co nie zawsze jest regułą.



Monastyr ufundowano w tym miejscu w 1158 roku, aktualną cerkiew wybudowano w 1858 roku, zabudowania klasztorne pochodzą z  1833 roku. Wchodzimy, często nakazany odpowiedni « przyzwoity » strój nie jest tu wymagany. Na śródku dziedzińca wznosi się zgrabna cerkiew o pięciu kopułach, świeżo odnowiona, odmalowana.  Jest trójnawowa, na planie krzyża z dwoma kaplicami po bokach i osobno stojacą tuż obok wieżą dzwonnicą.



widok z boku



nieco inne spojrzenie



Wchodzimy, podziwiamy malowidła i ikonostas, zapalamy cieniutkie świeczki ; gdy wyraźnie widać przygotowania do szykujacego się ślubu, wychodzimy cichutko w momencie gdy dzwony zaczynają bić i orszak ślubny witany na dziedzińcu przez popa w całej krasie tradycyjnego, bizantyjskiego stroju wkracza do cerkwi.

Obszerny dziedziniec z trzech stron otaczają liczne zabudowania klasztorne, gospodarcze. Zaskakuje nas widok suszących się różnokolorowych ciuszków na kilku balkonach ? Okazuje się, że klasztor prowadzi niewielki hotelik, to nie mnisze ….. wiszą na sznurach.



Cerny Vrah kryje pod swym szczytem tajemniczą, mroczną pieczarę, o skalistych, obrośniętych mchem nawisach z których spływa kaskadami źródlana woda. Wystarczy przejść przez dziedziniec za cerkiew, wyjść na jej tyły przez małą, drewnianą furtkę zamykaną na drewniany skobel. Droga obramowana drewnianymi poręczami poprowadzi po stromym zboczu pod kaskadę zwaną « Varovitec ». W pełni lata zaledwie kilka cienkich nitek wody spada ze skały, sądząc po śladach na rozmytym zboczu, wiosną mnisi nie narzekają na brak obfitości wody.