Po Grecji tropem piekielnej rzeki

[Pixi]

Następnie trafiamy, co nie jest ewidentną sprawą wobec wielu krzyżujących się krętych dróg, do monastyru Metamorfoziz z  cerkwią św.Sotira. Wybudowany w 1115 r., był spalony przez Turków i odbudowy w 1866 w. Zaglądamy na dziedziniec, sama cerkiew jest zamknięta, klasztor wygląda na opuszczony ale ktoś pielęgnuje kwiaty w licznych donicach. Rozległy przyklasztorny teren z ujęciem źródlanej wody, ocieniony drzewami bardzo nam pasuje na biwak. Po chwili nadjeżdża opiekun miejsca, oczywiście pozwala nam pozostać tu na noc. Dowiadujemy się, że klasztor jest pusty bo nie ma chętnego mnicha, ani nikogo kto chciałby tu zamieszkać na stałe.





Następnego dnia podążamy dalej z nurtem piekielnego Acheronu, mijamy wioski Romanos, Alepochori, Paleochori.



 W tej ostatniej na centralnym placu wzniesiono pomnik Nitisa Botzarisa (1756 – 1841) szefa najsłynniejszego klanu. Płaskorzeźba prezentuje go ubranego na panującą wtedy modę z charakterystycznym nakryciem głowy. Poniżej wyryto imiona innych poległych w walkach członków rodziny. Odwrotna strona pomnika jest ładnie dekorowana florystycznym ornamentem.





Zbliża się południe i piekielny, gorący powiew odczuwa się jeszcze mocniej, notujemy 35 °C w cieniu. To już tu, w Zeritsiana jest Brama do Hadesu. Mały parking w zapomnianej przez nowożytne czasy wiosce, z niego brukowana polnymi kamieniami ścieżka prowadzi  po kilkunastu minutach na balkon nadwieszony nad przełomem rzeki, przeciskającej się wąską strużką pomiędzy pionowymi skałami.







Zejścia do Podziemi nawet nie próbujemy… tylko nieliczni z niego wyszli ; Orfeusz ale bez Eurydyki, Herkules nawet porwał z niego piekielnego psa Cerbera w ramach swoich 12 pokutnych prac…

Pełni wrażeń po tak bliskim spotkaniu z piekielnymi wrotami, powracamy na północ równoległą do poprzedniej szosą i dalej znowu poprzez wsi Bestia, Zotiko wydostajemy się z regonu Souli. W Tyria wskujemy na autostradę Via Egnatia aby przedostać się szybko na Riwierę Olipmijską.