Cztery gwiazdki i inne czwórki na Rodos.

[Jinks]

Monolithos – wioska położona jeszcze bardziej na południe na zachodnim wybrzeżu słynie głównie ze średniowiecznego zamku na samotnej skale, ale pilot naszej wycieczki (skądinąd doskonały) uznał, że dosyć już mamy starych murów, zaś niedosyt alkoholi, a zwłaszcza tutejszego bimbru Suma,


różnych miodów, ouzo itp.


oraz oliwy.


Degustacja znowu była. W przerwie między Sumą a Anise Coffe zrobiłem widok ze skarpy na góry. A góry jak zwykle zachmurzone.


Dotarliśmy do samego południowego cypelka wyspy o nazwie Prasonisi, gdzie jest granica między Morzem Egejskim, a Morzem Śródziemnym. Jest tu utworzony Park Narodowy.


Na zdjęciu poniżej widać, że woda w Morzu Śródziemnym jest bardziej niebieska.


Objeżdżamy cypelek, przedostajemy się na wybrzeże wschodnie, a tu perełka -

Lindos - jedno z najstarszych miast na wyspie (początki sięgają XX w. p.n.e.), słynne z pięknego Akropolu wpisanego na listę zabytków UNESCO.

Zamiast iść na Akropol pieszo, można na osiołku, bez gwarancji że dojdzie.


W 170 r. p.n.e. wykuto tu w skale rufę statku najbardziej znanego kapitana – jeden z najbardziej znanych zabytków Lindos.


A tu już zaczynają się schody. Te po lewej są antyczne.


Ten tynk pochodzi z IV w. p.n.e.


Dlaczego tak dużo jest schodów?

Schody to kolejne etapy oddawania kultu Bogom.

Przecież tutaj był wielki Akropol, gdzie składano Bogom ofiary.

Schody nazywane były niebiańskimi, bo najpierw widać niebo, a potem dopiero świątynię.

Świątynia miała kształt litery Π, co oznaczało, że wita przybyszów z otwartymi ramionami.


Za tą linią rozpoczynał się teren świątyni Ateny. Jest to najstarszy budynek na akropolu i najprawdopodobniej najstarszy na Rodos. Pochodzi z VI w.


Przed świątynią był ołtarz ofiarny, a z tyłu stał posąg Ateny.


Widok z akropolu na zatokę i port św. Pawła Apostoła.


Widok z parkingu na mury Lindos.