Barok i piramidy - Mexico 1985

[Pixi]

Jest już wieczór, na peronie siedzi kilkanaście osób z gnuśnymi minami. Okazuje się, że dziś już nie będzie pociągu do Meridy, następny dopiero... rano, o której ...?

Podpowiadam kierowniczce, że może warto wynająć dwa minibusy. Trochę się opiera, pewnie z obawy o bezpieczeństwo jazdy nocą, lecz zostaje przegłosowana. Utargowana cena jest tylko trochę wyższa od ceny biletów kolejowych. Telepiemy się całą noc, dopiero rano docieramy do hotelu w Merida na Jukatanie. Zwiedzanie miasta wychodzi nam w małych podgrupach nieco senne.

Znowu nie było nam dane długo pospać, pobudka o 5-ej. Przed hotelem już czekają taksówki, wiozą nas na dworzec autobusowy, skąd pojedziemy do zrujowanego miasta Majów w Chichen Itza. Na miejscu oddajemy bagaże do małej przechowalni, która jest jednocześnie składem rzeźb i posągów ze świątyń ! Depczę łeb pierzastego węża, przeskakuję jaguara żeby złożyć swój plecak na fragmencie fryzu. Mamy 2,5 godziny na zwiedzanie całego zespołu. To bardzo mało, szczegolnie dla mnie, ponieważ lubię spokojnie obejrzeć każdy kamień, no, prawie... Chmury wiszą nisko, słońce nie przebija się, jest wilgotno, parno, pogoda nie do zdjęć.





Chichen Itza, dawne wielkie miasto na Jukatanie wybudowane przez Majów w VI w., a od X w. znalazło się pod wpływami Tolteków. Jego obiekty achitekturalnie mocno różnią się od poprzednio zwiedzanych;  jest tu bardzo dużo posągów, rzeźb, płaskorzeźb i kolorowych fresków; króluje krwiolubny bożek Chac Mool i drapieżny Jaguar i pierzasty wąż Kukulkan.  

   

                                  

Zaczynamy od piramidy Castillo, schody z czterech stron, strome i wąskie na 20 – 25 cm, środkiem założono łańcuch dla ułatwienia wspinaczki. W świątyni na górze kolumny przy wejściu są mocno obtłuczone, reliefy słabo czytelne, za to wspaniały widok z góry na cały zespół. Otaczająca dżungla paruje i popiskuje głosami ptaków.



Oglądam kilka mniejszych obiektów, zachowane figury i reliefy. Na tyłach Świątyni Jaguara jest inna, miejsza z dobrze zachowanym posągiem jaguara w wejściu i reliefami w środku.







Znowu wdrapuję się po podobnych schodach do Świątyni Jaguara. Dobrze zachowane kolumny przy wejściu, jedna jakby opleciona wykutym w kamieniu, pierzastym wężem.



Z góry doskonale widać teren gry w pelotę, największy z zachowanych w kraju. Boisko pomiędzy wysokimi murami, tam na górze, na ścianie umieszczono kamienny pierścień, zadzieram głowę, aby go dostrzec.



Gracze dwóch przeciwnych drużyn musieli przerzucić dużą, ciężką kulę z lanego kauczuku ważącą 4 kg przez ten pierścień, posługując się tylko łokciami. Kapitanowi przegranej drużyny obcinano głowę. Widać to na płaskorzeźbach na ścianie boiska. To nie był sport dla przyjemności a obrzęd sakralny. Słońce już świeci, zrobiło się gorąco jak w piecu.

Świątynia Wojowników ma na szczycie posąg boga Chac Mool, leżącego na plecach  z platformą na piersi; na niej w czasie składania ofiar  kładziono żywe serce ofiary.



Na narożnikach i bocznych ścianach widać ciekawe rzeźby. Obok jest Świątynia 1000 kolumn, bo aż tyle ich pozostało, zadaszenia brak.





Idę do budynku Karakola widocznego z daleka, to było obserwatorium astronomiczne, łatwo poznać po kopule, częściowo uszkodzonej.



Świątynia Las Manjas, ściany posiadają płaskorzeźby, maski boga i ornamenty geometryczne.



 I już trzeba wracać.