forumbis.voyageforum.pl - Forum miłośników podróży, relacje, fotografie, porady

Bo w dzień św. Szczepana tam byłem, jak przystało na prawdziwego katolika.

Sanktuarium licheńskie to miejsce pielgrzymkowe, bo nie chodzi o to, żeby jak turysta zaliczyć jak największą ilość obiektów, ale aby pobyt tu pomógł w spotkaniu z Bogiem.

Zaczęło się wszystko od tego, że kowalowi Tomaszowi Kłossowskiemu mieszkańcowi wsi Izabelin w parafii Licheń Stary niedaleko lasu grąblińskiego, żołnierzowi napoleońskiemu, dnia 20 października 1813 r. w Lipsku w Niemczech ukazała się Matka Boża w obliczu nieuchronnej śmierci.
Do cierpiącego żołnierza powiedziała tak:
„Nie bój się Tomaszu wyzdrowiejesz. Powrócisz do kraju. A teraz proszę cie, abyś dokładnie mi się przyjrzał, bo musisz odnaleźć mój portret i umieścić go w miejscu publicznym. Pragnę, aby moje dzieci czciły Mnie w tym wizerunku. Modląc się przed nim, będą otrzymywać zdroje łask”.
Tego samego dnia nieznani ludzie zabrali go z pobojowiska i opatrzyli rany. W krótkim czasie odzyskał zdrowie i wrócił do kraju.
Tomasz nie miał najmniejszej wątpliwości, że to była Matka Najświętsza, zapamiętał dokładnie Jej obraz i wiele podróżował i pielgrzymował , aby odnaleźć wizerunek Madonny.
Po 23. latach od bitwy po Lipskiem 8 września 1830 r. na maleńkim obrazku umieszczonym w kapliczce we wsi Lgota niedaleko Częstochowy rozpoznał postać Maryi dobrze utrwaloną w jego pamięci. Wizerunek zawierał wszystkie istotne elementy.
Właściciel pola, z wyznania ewangelik, chętnie pozbył się ikony. Tomasz powrócił z obrazkiem do domu i nie rozstawał się z nim.. Po latach przykuty do łóżka chorobą i ponownie cudownie uzdrowiony, postanowił wizerunek Bożej Rodzicielki wystawić do publicznej czci, tak jak go do tego zobowiązała. Umieścił obraz w niewielkiej kapliczce i zawiesił go na przydrożnej sośnie w lesie grąblińskim.

Pomnik Tomasza Tomasza Kłossowskiego w lesie grąblińskim



Kaplica sosny

Mikołaj Sikatka, starzec, dworski pasterz, pamiętający doskonale opowiadania Kłossowskiego, często przychodził pod wizerunek Matki Bożej modlić się . W roku 1850, dwa lata po śmierci  Kłossowskiego, ukazała mu się Maryja i wypowiedziała te słowa:
„Ogłaszaj ludziom, że zbliża się kara Boża za grzechy. Zaraza sprawi, że będą umierać w ciężkich boleściach. Nawołuj wszystkich do pokuty i modlitwy. Odmawiajcie różaniec. Jeśli się nawrócicie, kary nie będzie. Jeśli nie, przyjdzie też straszna wojna. Idź, Mikołaju, do sosny z moim wizerunkiem i uporządkuj to miejsce. Będą do niego licznie przybywać ludzie, aby otrzymywać zdroje łask”.
Mikołaj wobec oczekiwań Najświętszej Pani czuł się bezradny i postanowił nikomu nic nie mówić. Wówczas Maryja ukazała się pasterzowi ponownie i podobnymi słowy upomniała go, aby powiedział o tym ludziom. Pomimo wyrzutów sumienia i nieustanej wewnętrznej walki Mikołaj w obawie przed ośmieszeniem się postanowił nadal nic nie mówić.
Matka Najświętsza ukazała się pasterzowi po raz trzeci na skrzyżowaniu dróg leśnych i usłyszał między innymi te słowa:
„Obraz z moim wizerunkiem, który wisi tutaj na sośnie, ma zostać przeniesiony w odpowiedniejsze miejsce. Chcę w nim odbierać publiczną cześć ku chwale dobrego Boga. W miejscu tym będzie wybudowany klasztor, gdzie służyć mi będą synowie. Do obrazu przybywać będą licznie pielgrzymi i znajdą przy nim pocieszenie w swoich strapieniach. Ja będę im matką i ich Królową. Oni wybudują dla mnie wspaniały kościół”.







Kaplica Jubileuszowa upamiętniająca miejsce trzeciego zjawienia się Maryi pasterzowi.

Kaplica Stóp upamiętniająca miejsce spotkania Maryi z pasterzem


Wejście na kolanach do Kaplicy Stóp


Ukazanie się Matki Bożej Mikołajowi

Pasterz zdecydował się przerwać milczenie i opowiedzieć wszystkim ludziom, co widział i słyszał. Misja ta nie przyniosła pożądanego owocu. Społeczeństwo nie uwierzyło jego słowom. Władze carskie uwięziły go, a nie mogąc złamać jego uporu, wypuściły na wolność  i publicznie uznano go za chorego psychicznie.
Wizerunek  Madonny ciągle pozostawał w puszczy grąblińskiej. I wtedy spełniło się jedno z proroctw. Szerząca się w Europie zaraza cholery dotknęła mieszkańców Polski. Ludność Grąblina przypomniała sobie opowiadanie Mikołaja i masowo udawali się do lasu prosząc Maryję o ocalenie.
Ostatecznie władze kościelne zdecydowały, aby przenieść obraz do kościoła parafialnego w Licheniu Starym i stało się to w 1852 r.
Po przebudowie kościół nosi dziś tytuł Matki Boskiej Częstochowskiej.



W 1858 r. ukończono budowę nowego ceglanego kościoła pw. św. Doroty i obraz został do tego kościoła przeniesiony.



W kościele św. Doroty obraz pozostawał 148 lat.

Proroctwo dotyczące nowej świątyni spełniło się  po 154 latach. Dzieło budowy świątyni połączyło miliony czcicieli Matki Bożej Licheńskiej. Licheńska bazylika powstała dzięki ofiarności,  wierze i ogromnemu pragnieniu oddania chwały Bogu w 2004 r. po 10. latach  prac.
W nowo wybudowanej świątyni noszącej tytuł Bazyliki Mniejszej pw. Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej obraz znajduje się od  2 lipca 2006 r.
Nie będę tu podawał żadnych wymiarów świątyni, bo to jest pielgrzymka, to Bóg wybrał to miejsce i zatroszczył się o nie, a Matkę Najświętszą uczynił  w nim Królową.

Do okazałego prezbiterium prowadzą schody składające się z sześciu stopni. W nim,  na jednostopniowym podwyższeniu, znajduje się wykonany z marmuru ołtarz, na którym sprawowana jest Eucharystia. Za ołtarzem, na trzystopniowym podwyższeniu zbudowano konfesję w kształcie baldachimu. Jest ona wsparta na ośmiu złoconych kolumnach ozdobionych winnymi gronami – symbolami Eucharystii. W konstrukcję konfesji w komponowano aniołów, którzy na szczycie kolumn wygrywają chwałę Bożej łaskawości okazaną ludzkości w dziele zbawczym Chrystusa. Poniżej umieszczono bogato złocone i zdobione tabernakulum, w którym przechowywany jest Najświętszy Sakrament, a ponad nim Cudowny Obraz Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej.

Maryja ma złoconą metalową sukienkę i koronę ozdobioną szlachetnymi kamieniami. Na płaszczu Madonny widać symbole Męki Pańskiej, a na piersi orła z rozłożonymi skrzydłami.

Piękno świątyni podkreśla marmurowa posadzka, niezwykle barwna i dekoracyjna. Możemy w niej zobaczyć ułożony z figur geometrycznych obraz pelikana karmiącego swoje pisklęta ciałem i krwią, rozrywając dziobem swoją pierś. Symbolika ta nawiązuje do ofiary krzyżowej Jezusa, która za każdym razem uobecnia się w Eucharystii. Chrystus przez sakrament Eucharystii karmi Lud Boży swoim Ciałem i Krwią.




W samym centrum świątyni dokładnie pod kopułą, znajduje się mozaika ułożona z 40 000 różnobarwnych kamieni. Ukazuje ona mapę Polski, na której przedstawione są symbolicznie trzy świątynie: Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej, Opatrzności Bożej w Warszawie oraz Miłosierdzia Bożego w Krakowie. Świątynie te Episkopat Polski uznał za wota Kościoła katolickiego w Polsce na Wielki Jubileusz 2000 roku.

Wejście główne prowadzi do Kruchty III Tysiąclecia. Ściana między kruchtą a nawą główną jest właściwie wielkim witrażem, na którym przedstawiono liczne symbole maryjne, aniołów i świętych, trzy Osoby Boskie i wiele scen biblijnych.




Z kruchty III Tysiąclecia przez Przedsionek Cnót wchodzimy do Sali Inwokacji z licznymi freskami.

Bezpośrednio z Sali Inwokacji przechodzimy do Kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego, gdzie w ołtarzu umieszczono duży promienny, złocony, tzw. „krzyż łaski” z wizerunkiem oblicza Chrystusa, odtworzonego na podstawie Całunu Turyńskiego.


W Kaplicy Michała Archanioła obraz przedstawia świętego z wagą, co jest symbolem sądu ostatecznego, przez który musi przejść każdy człowiek. Ci, którzy okażą się bogaci w dobre uczynki i życie przesiąknięte wiarą, nadzieją i miłością, przeważą szalę wagi i wejdą do królestwa Boga. Ci, którzy okażą siw zbyt lekcy, czyli nie będą posiadać życia płynącego z Bożej łaski, pójdą na wieczne potępienie.

Zbudowana w kształcie rotundy Kaplica Trójcy Świętej jet największą i najstarszą w całej świątyni. Położona jest metr poniżej gruntu, jej wnętrze zdobią bogate złocenia i dlatego często nazywana jest Złotą Kaplicą. Jej sklepienie podtrzymują kolumny, których głowice zdobione są na wzór lilii. Sklepienie zdobi duży podświetlany okrągły witraż, w który wpisany został równoramienny krzyż i dwanaście scen zaczerpniętych z życia Jezusa. W ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej Licheńskiej, koronowanej prze Trójcę Świętą na Królową Nieba i Ziemi.