Majówka 2019 na Pogórzu Kaczawskim.

[texarkana]

7.

No i nadszedł ostatni dzionek majówki... Pochmurny, szary, mokry i zimny. Ale o siedzeniu na kwaterze mowy być nie mogło, więc pojechaliśmy do Złotoryi obejrzeć starówkę. Za wiele jej nie obejrzeliśmy, bo lało. Rdzeniem złotoryjskiej starówki jest rynek, który prezentuje się dobrze, jednak miejscami błaga o remont...

W centrum rynku wznosi się zabytkowy kościół Narodzenia NMP z pierwszej połowy XIII wieku, czyli jeden ze starszych na Dolnym Śląsku, a w dodatku od 2014 roku piastujący godność sanktuarium maryjnego. Ufundował go Henryk Brodaty, a monumentalną sylwetkę nadali Joannici. Nie jest to budowla szczególnie piękna, a w dodatku z powodu wielkości zajmuje prawie cały rynek, na którym jest w związku z tym ciasno i nie ma jak się oddalić, żeby zrobić zdjęcie całości. Ale warto ją obejść - w ściany wmurowano przepiękne epitafia z doby renesansu. Niech żyje dawna sztuka kamieniarska! (Bo o dzisiejszej żal wspominać).

Wnętrze kościoła jest ciekawe, warto tam wstąpić choćby dla przymierzenia się do olbrzymiej, kamiennej chrzcielnicy, w której odbywała się rytualna kąpiel - i to był chrzest! A nie jakieś tam mizerne parę kropelek spadających na czoło...

Uwagę zwraca też ambona z XVI wieku, bogato rzeźbiona i kolorowo pomalowana. Jej kosz opiera się na... Mojżeszu! A że ambona jest kamienna, na twarzy Mojżesza zachwyt się nie odmalowuje, oj, nie! Artysta po prostu wrobił tego biednego człowieka, bądź co bądź myśliciela, w pracę fizyczną - i tyle.

Dużą atrakcją Złotoryi jest kościelna wieża, wysoka na 67 metrów. W sezonie letnim czynna codziennie, poza sezonem otwierana na telefon. Telefon wprawdzie nie odpowiada, potem długo się czeka na Imć Klucznika, ale warto zainwestować troszkę czasu, bo wspinaczka po irytująco stromych, kręconych schodach jest urozmaicona kilkoma ekspozycjami na kolejnych piętrach. Najpopularniejsza z nich to Loch Joannitów, usłany - dosłownie - trupami. Podobno odtwarza się tam dla wzmocnienia wrażeń nagranie z jękami jak z horrorów, ale my nie dostąpiliśmy tego zaszczytu. Cały czas się zastanawiam, czy to prawdziwe szkielety. Wyglądają bardzo realistycznie... ale przecież, na Boga, takie ich wystawienie na widok publiczny byłoby aktem nieposzanowania ludzkich szczątków! A może przesadzam?





Bardzo wartościową i unikalną ekspozycją w wieży jest XV-wieczna Biblioteka Łańcuchowa. W średniowieczu w szkołach klasztornych do ksiąg, które nierzadko były jedynymi egzemplarzami, a poza tym stanowiły krynicę mądrości, podchodzić należało z szacunkiem. Czytało się zatem na stojąco, a dla ukrócenia pokusy zabrania księgi w jakieś wygodniejsze miejsce (albo i jej kradzieży) przypinano księgi łańcuchami do półek albo ścian. Obawiam się, że przy tej wersji edukacji nie ukończyłabym studiów





Taras widokowy na wieży jest maleńką, zakratowaną galeryjką tak ciasną, że niektórzy Amerykanie nie mieliby szans (jeżeli wiecie, co mam na myśli). Kraty są gęste, więc podejrzewam, że niektóre obiektywy aparatów przez nie nie przejdą. Mój na szczęście przeszedł i to co zobaczył:











Ukoronowaniem naszego zwiedzania Złotoryi (które na tym się zakończyło, bo lało niemiłosiernie) był hejnał odtwarzany z elektrokurantów na wieży. Gdy go usłyszeliśmy, w pierwszej chwili nie dotarło do nas, że to hejnał. Ponieważ była sobota, odtworzono nagranie dłuższe niż w dni robocze. A jakie nagranie? Tradycyjną melodyjkę w gitarowej aranżacji Jana Borysewicza z Lady Pank, z dodatkową (graną w piątki i soboty) solówką-metalówką. Szczęki nam nie tylko opadły, ale w ogóle wypadły z zawiasów. Ta wersja hejnału jest nowością, po raz pierwszy zagrał go osobiście na wieży sam mistrz, a było to w grudniu 2018. Wieść niesie, że wiele polskich miast napisało potem do Borysewicza z prośbą o skomponowanie czegoś podobnego na ich potrzeby. Czyżby miał ruszyć program Ogólnopolskiej Metalizacji Hejnałów? W każdym razie posłuchajcie sobie tego złotoryjskiego na You Tube. Wymiata!

Na zakończenie wyjazdu udaliśmy się jeszcze na pożegnanie z naturą w okolice Muchowa, znowu do Parku Krajobrazowego Chełmy. W rezerwacie Mszana i Obłoga było ładnie, zielono i - jak wszędzie w tych stronach - bazaltowo.






Ostatnim obrazem, jaki zobaczyliśmy był zalany deszczem Wąwóz Siedmicki - też w PK Chełmy. Nie wchodziliśmy, chociaż przechadzka mogłaby być interesująca, bo w wąwozie żyje sporo salamander.

Podsumowując: Pogórze Kaczawskie zaprasza!

cd nie nastąpi - bo to już koniec wyjazdu