forumbis.voyageforum.pl - Forum miłośników podróży, relacje, fotografie, porady

Full Version: Polskie uzdrowiska
You're currently viewing a stripped down version of our content. View the full version with proper formatting.
Inowrocław miasto na soli

Trochę z historii miasta na początek ( z Wikipedii):
- 1185 pierwsza wzmianka o grodzie pochodząca z dokumentu księcia Leszka Bolesławica,
- 1321 w farze św. Mikołaja podpisanie aktu - Krzyżacy zwracają Polsce Pomorze zachodnie,
- 1327 bezpośredni nadzór nad miastem sprawuje Władysław Łokietek,
- 1332 na Kujawy napadają Krzyżacy i okupują je przez pięć kolejnych lat,
- 1343 traktat kaliski – Kujawy znowu wracają do Polski,
- 1431 miasto niszczą Krzyżacy,
- 1450 król Kazimierz Jagiellończyk odnawia prawa miejskie Inowrocławia,
- 1655 pierwszy najazd szwedzki,
- 1704 drugi najazd szwedzki,
- 1720 nazwa Inowrocław wchodzi do powszechnego użytku,
- 1772 Inowrocław trafia pod zabór pruski,
- 1807 Inowrocław trafia do Księstwa Warszawskiego,
- 1860 w Szymborzu (obecnie części Inowrocławia) przychodzi na świat Jan Kasprowicz,
- 1875 początki uzdrowiska,
- 1919 wyzwolenie miasta – powrót Inowrocławia do Polski,
- 1925 rozbudowa uzdrowiska solankowego,
- 1945 wyzwolenie miasta po II wojnie światowej,
- 2008 patronką miasta zostaje św. Królowa Jadwiga.

Zatem pierwszą informację o dochodach ze słonych kąpieli zawiera przywilej nadany przez króla Kazimierza Jagiellończyka w 1450 r.
A uzdrowisko solankowe postało w roku 1875, kiedy to uruchomiono tzw. „Solanki Inowrocławskie spółka akcyjna”.

Założycielem ich był w 1876 r. dr praw Zygmunt Wilkoński, którego pomnik znajduje się w Parku Solankowym.
[Image: PC150077.JPG]

Rozpoczęła się przemysłowa eksploatacja pokładów soli kamiennej i solanki.
Już rok później ruszył pierwszy zakład kąpielowy z 14 wannami do kąpieli solankowych, a później zakład kąpieli borowinowych.

W 1929 r. otwarto Zakład Przyrodoleczniczy z wziewalnią.
[Image: PC150079.JPG]

Trzeba by tu powiedzieć, skąd się wzięła sól właśnie w Inowrocławiu.
Otóż pod Równiną Inowrocławską na głębokości 4500-6000 m zalega złoże soli jako pozostałość istniejącego tu przed 200 mln lat morza cechsztyńskiego, które pod obecnym centrum miasta zostało wypiętrzone w górę i powstało wzgórze wyrastające 10-20 m ponad Równinę Inowrocławską (ok. 90m n.p.m.). Z tego powodu Inowrocław został nazwany „Miastem na Soli”. Słup wysadu solnego o pojemności mierzonej w w mld. metrów sześciennych nakryty „czapą gipsową” ma przekrój elipsy o wymiarach około 1100  x 2500 m, zaś lustro soli zalega na głębokości 120-180 m. Ze względu na bezpieczeństwo miasta w latach 1986-91 zalano kopalnię. Zatopiono 140 km chodników i 1400 komór eksploatacyjnych (powstałych po wypłukaniu wody solą) o pięknej kolorystyce będącej efektem domieszek minerałów. Zużyto do tego celu około 20 mln metrów sześciennych odpadowego ługu po sodowego z Janikowskich Zakładów Sodowych i Inowrocławskich Zakładów Chemicznych.

Byłem na jednej z trzech inowrocławskich wystaw -  pokazującej kontrolowane zatapianie kopalni Solno.

[Image: PC160180.JPG]

[Image: PC160186.JPG]

[Image: PC160187.JPG]

[Image: PC160188.JPG]

[Image: PC160191.JPG]




[Image: PC160199.JPG]

[Image: PC160201.JPG]
Po zalaniu kopalni i usunięciu w roku 1997 ostatniej wieży wyciągowej szybu „Solno 1”, dla potrzeb uzdrowiska, w tym tężni, solankę sprowadza się z kopalni w pobliskiej Górze, a borowinę spod Pakości.
A wszystko zaczęło się kręcić jak ruszył to dr Wilkoński.
W 1886 r. pobudowano łazienki dla dzieci, docelowo zamierzano leczyć choroby reumatyczne, kobiece i skórne.
Protektorat nad uzdrowiskiem przyjęła niemiecka para cesarska, co dodatkowo nadawało rangi i prestiżu.
Od 1915 r. w nowo otwartej pijalni wód mineralnych pojawiła się „Kujawianka” produkowana z miejscowego źródła kopalnianego.

W 1920 r. zbudowano pierwszą muszlę koncertową mniejsza od obecnej pochodzącej z lat 70. XX w.
[Image: PC150076.JPG]

Po II wojnie światowej powstały branżowe sanatoria:

„Energetyk” w 1966 r.,
[Image: PC150085.JPG]

„Budowlani” (obecnie „Modrzew”) w 1976 r., „Metalowiec” (obecnie „Oaza”) w 1980 r., 

„Kolejarz” (obecnie „Przy Tężni) w 1983 r.,
[Image: PC200315.JPG]

„Kombatant” (obecnie „Kujawiak”) w 1988 r. dobudowane do przedwojennego sanatorium z 1930 r. (obecnie „Solanki” Medical SPA)
[Image: PC170223.JPG]
Tężnie Solankowe z tarasem widokowym na szczycie zbudowane zostały w latach 1994-2001. Mają różnokolorowe całoroczne oświetlenie.
Już w 1995 r. z pierwszego segmentu o wysokości 9 m wypełnionego tarniną popłynęła solanka. Łączna długość tężni wynosi 322 m zapewnia podczas odparowywania solanki znaczną ilość pary. Cząsteczki aerozolu posiadają dużą zdolność penetracji prze błony śluzowe układu oddechowego.
Działają wraz z tarasem widokowym w temperaturze dodatniej.

[Image: PC150065.JPG]

[Image: PC150066.JPG]

[Image: PC150068.JPG]
[Image: PC150069.JPG]
Sanatoria usytuowane są na obrzeżach Parku Zdrojowego tzw. Solanek.
Park obejmuje swym zasięgiem prawie 80 ha.

[Image: PC180235.JPG]



Corocznie sponad 110 tys. roślin kwiatowych (głównie bratków), wysadzane są tzw. Dywany Kwiatowe, kolorowe o bajecznych kształtach kwietniki pokrywające klomby.
[Image: PC150078.JPG%5B]
Wyobrażam sobie, że na przykład na tym klombie.
 

Na terenie Parku znajdują się wszystkie istotne obiekty uzdrowiskowe: tężnie solankowe, muszla koncertowa, a także tereny sportowe.

[Image: PC140053.JPG]


Większa jego część urządzona jest w postaci ogrodu botanicznego, gdzie przy roślinach znajdują się tabliczki z ich charakterystyką. Wejścia do Parku „strzeże” smukła rzeźba pawia, pełniąca rolę oryginalnego zegara słonecznego.
[Image: PC150083.JPG]


Wędrując po alejkach warto zwrócić uwagę na stojący pod wielkim platanem pomnik ławeczkę, na której „przysiadł” generał Władysław Sikorski.
[Image: PC150081.JPG]

Na przeciwległym końcu Parku znajduje się Honorowa Aleja Dębów, gdzie swe rośliny sadzą słynne postacie polskiego życia społecznego, kulturalnego i sportu goszczące w Inowrocławiu.
Na przykład Irena Szewińska
[Image: PC170229.JPG]

zasadziła ten dąbek pośrodku.
[Image: PC170230.JPG]